Kazimierz Sakowicz


w niedokonaniu


 
w niedokonaniu odchodzą znajomi i bliscy
nauczyciele niepełni przyjaciele sąsiedzi
kurczy się przestrzeń przeszłości
z każdym odchodzącym cieniem
ubywa istotnie ważnego wiersza
miłość połowiczna zaciska powieki
przykurcz myśli pozwala się zatrzymać
szkoda tylko że pogrzeby budzą wspomnienia  



2012-03-31



https://truml.com


print