Airamowo


Żegna nas słońce


Żegna nas słońce- zamyka ogniste kurtyny.
Kończy swój jasny spektakl, gwiazdy wołając.
Ostatnia brać drzew składa na czystym niebie ukłony.
Rzeszą swych kończyn ciemność wyzbiera, miasto wokół usypiając.

Lecisz, me Cudo, nad spojrzeniem nieba.
Końce swe w tafli czerwieni zamoczyć
pragniesz i milczysz, nic więcej Cudzie nie potrzeba,
by w źrenic ogień bez wahania wskoczyć.

Spoglądasz- nie patrząc,
ruszasz- stojąc w miejscu.
Kosmkiem włosów wskazujesz drogę.
Zostawiasz ustami niepokój w przejściu

pomiędzy może, a raczej nie mogę


- AiraM



https://truml.com


print