Poezja

sam53, 23 lutego 2019

za bóg zapłać

o świcie miasto wydaje się puste
pierwsze cienie zanim znikną w trawie
liżą ściany domów płoty chodniki
ulica nabiera właściwych kształtów

w zmęczone oczy wchodzi wiosna
wschodni wiatr przegarnia resztki mgieł
z wczorajszego wiersza ktoś wysypał pierwsze przebiśniegi
kiełkują krokusy tulipany

te z bulwaru zdążą zakwitnąć przed wielkanocną procesją
z trawnika pod blokiem na przewodnią
jest kłopot gdy święta są wcześnie i leży śnieg
podobno przy trzepaku rosną same fiołki

sąsiadka z parteru zrywa je o świcie
z rosą
za bóg zapłać

liczba komentarzy: 6 | punkty: 5 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 23 lutego 2019

Botoks

Szybko po konwencji wiążącej szeregi,
odeszła liryka do Patryka Vegi.
Szukała Botoksu dla świty elity,
widząc obsuw osób i dzieł znamienitych.

Przywiezione nowe techniki z Paryża,
zapewnią odnowę. Nie będą obniżać
poziomu wystąpień, odchyłek od pionu,
a jad kiełbasiany może partii pomóc.

Kiełbasa wyborcza stale droższa bywa.
Kadra się starzeje. Z wiekiem sił ubywa,
a nawet i młodym braknie w sukces wiary.
Idą z nurtem mody po Botoks dla starych.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

drachma, 23 lutego 2019

Truposznica

Szwendają się gołębie na kwadracie
Rynku Wielkiego w Zamościu
upierzone barwą popielatą tupią nieustannie
mimo niedowładu nóżek

ci weterani czyśćca żebrzący
okruchów wybawienia szara proza życia
są bez zapotrzebowania rynkowego
(dinozaury latające szczury)
tylko paskudzą odchodami patio

w przeciwieństwie do swoich wyniosłych
pobratymców w lśniącej bieli
symbolu czystości i romantycznych wzruszeń
których przodek z bliskiego wschodu
„przyniósł na arkę Noemu pierwszą oznakę
suchego lądu”

Heimkehr (Powrót)

Nie rzucaj ptaszka w ogień mówi dziecko
na stosie w środku płomieni globus
w Chorzelach
żydowsko-polska rasa podludzi ze wschodu
stanowi zagrożenie dla świata
dumy i wartości

Trzeba przygotować odpowiednie podłoże
dla pojazdów z Treblinki
stworzyć dobry grunt pod nawożenie
ludzkimi prochami trawników

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 23 lutego 2019

horror z czarną kiecą w tle

Krakanie stu wron
obłoki pociemniały
grom w miejscu słońca

Lilia złamana
wiatr rozsypuje płatki
pod mrocznym niebem

Echo wśród jezior
głosy drapieżnych ptaków
pliszki w szuwarach

Rosa na listkach
kotłują się padalce
w biskupich barwach

liczba komentarzy: 17 | punkty: 11 | szczegóły

Michał Heluszka, 22 lutego 2019

NIE MA MIESZKAŃ

rozgryzłem wszechświat
ale gdybym zaczął o tym opowiadać
to byś prosił bym przestał

więc powiem ci
że lubię czuć chleb na dłoni
lubię kiedy czytają go moje neurony

nie pogadamy
sorry

liczba komentarzy: 2 | punkty: 4 | szczegóły

Sztelak Marcin, 21 lutego 2019

W gruncie rzeczy

Anachoreci
mają liczne objawy przekarmienia
błogosławieństw.

Aż do wzdęcia, co może się skończyć
nieprzystojnym zakończeniem
kariery.

Nawet u samych bram,
jeszcze przed wieczornicą
na oścież otwartych.

Teraz pozostała tylko pozycja oranta,
bo nadmiar pokory szkodzi
na kolana. Niezbędne na drodze
do Canossy albo innego miejsca.

Tak zwanej pokuty.
Co podobno uwzniaśla, ponad poziom
przeciętnego zjadacza
modlitwy.

Zwanym człowiekiem
i tym podobne inwektywy,
w ten deseń.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Yaro, 21 lutego 2019

walka

w końcu się rozpoczęła

walka dobra ze złem
zła z dobrem

nadciąga zło biegnę na dobro
z dobrem odpieram zło

nagle
stoję po środku

stwierdzam z durnowatym uśmieszkiem
że jestem rozjemcą ogniowym

szukam drogi do domu
szukam spokoju
w chaosie kłamstw

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Sztelak Marcin, 20 lutego 2019

Serce, dusza – coś się we mnie

Materializuje – pewnie wiersz, lecz posłuchaj:
totalna posucha, susza
twórcza,
gardło schnie i tusz w drukarce.

Czytaj – nierówna walka z naturą,
na szczęście martwą
jak kłoda albo deska
na trumnę.

Aaa, zapomniałem – nie umrę póki
żyw będę.
Jeśli będzie inaczej szlag trafi
poezje.

Niedorobione, ale i tak
megalomania, upiorna. Szczególnie
po zgonie

straszenie już umówione z siłą wyższą
z dolnych rejonów. Normalnie
w opór oporu – tytuł zastępczy
miast trywialnej puenty.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

sam53, 20 lutego 2019

nigdy nie miała dzieci

nie pamiętam jej bez kapelusza
zawsze z pochyloną głową
z resztką uśmiechu w kącikach

wyobrażam ją sobie w lustrze
może bardziej dostojną w czarnych pantoflach
na podwyższonym obcasie
z przeceny - miały pasować do wszystkiego
wychodziła w nich na deszcz i na ulicę
ileś razy za mąż - zawsze wracała
zawsze w tym samym kapeluszu i pantoflach

ona jedna znała przejście w murze za domem
tylko ona wiedziała gdzie leżą wszystkie nasze rozprute lalki
w sekrecie zostawiła trzy słowa

a przecież żeby wyjść z lustra
trzeba znać całe zaklęcie

liczba komentarzy: 4 | punkty: 4 | szczegóły

Marek Gajowniczek, 20 lutego 2019

Z historii uszytej na miarę

Nie czynił z tego tajemnicy.
Kupił!
Za miskę soczewicy
I stał się już Nabywcą Praw.
Akwarium to jeszcze nie staw,
Choćby i w Centrum i w Warszawie.
Właściciel zawsze jest na prawie!
A samego ministra córka
Zarządcą może być podwórka.
Zwłaszcza, gdy głos jej spod trzepaka,
Jest donośniejszy od śpiewaka!
Sąd do jednego dojdzie wniosku,
Że wszystko było po żydowsku,
A nie uznaje praw nabytych
Dziedziczony antysemityzm
Wyssany w mieście z mlekiem matek!
I mniej tu chodzi o zapłatę,
A bardziej o szczegółów parę
Historii uszytej na miarę.

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły