Poetry

już tu nie pomieszkujesz,
nienawidzę wody, luster i szkła.
skóra zbyt luźna.

wyskok z jedenastego piętra
świadomości przełamane my
na dole 

tramwaje 
mijają oddechami
znajome drzewa.

płatki śniegu jak igły,
wielkie em skopane przed wiosną,
anioły bombardują ziemię*

2012

*KDZKPW