Poetry

dora pandora


older other poems newer

29 september 2011

Szkło

Rozsypał się świat na kruche kawałki
z potłuczonych chwil
nie da się już nic poukładać
Nie warto próbować
bo jutro nie istnieje

W sercu rana cięta
w sercu wielki ból

Odebrać sobie wszystko
nie chcieć już być
umrzeć w samotności
odejść gdzieś daleko

Nikt nie bedzie szukał
nikt nie zapyta

w rozsypanym szkle nie ma już istnienia.

03/09/2011






wybierz wersję Polską

choose the English version

Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1