RENATA, 20 september 2020
ona łyka przyjezdnych
jak świeże bułeczki
chrupie ich piękne ciało
żeby nic nie zostało
gardłowy śmiech
skrzypiący głos
maślane oczy
jedwabny dotyk
wygina się jak sprężyna
oszołamia zapachem perfum
w długie chłodne zimowe noce
jest propozycją wyrafinowanych konsumpcji
słodka pokusa
będzie pokuta
uległeś jej wdziękom?
okruchów nie zbieram
z jej stołu
bo choć seksbombą jest jeszcze
pragnieniem szczęścia namiastką
to na nieszczęście jest moją matką
RENATA, 20 september 2020
inspirowane wierszem A.Asnyka
Między nami nic nie było
lampka wina kufel piwa
nic się nigdy nie zdarzyło
tak z tęsknotą to wspominam
Między nami nic nie było
prócz festynów spotkań barów
nic się nigdy nie zdarzyło
wśród stolików i wspólnego kataru
Między nami nic nie było
prócz niestety wspólnych dążeń
by kilka monet na procenty wystarczyło
i przez wieki gardło kaleczyło za pieniądze
Teraz zdaję sobie sprawę
że przyjemnie jest żyć razem
ja po przejściach ty z przeszłością
wsiądziemy na wspólny wóz targani namiętnością
Między nami nic nie było
runęły zamki wśród ciemnych latarni
nic się nie zdarzyło a wszystko skończyło
ja zalany w trupa a ty leżysz z umrzykami
Między nami nic nie było
trochę wzlotów i upadków
niech ci ziemia będzie miłą
ja położę parę kwiatków
Satish Verma, 20 september 2020
After a little wee,
I will put the record straight
by removing your name
from the hit list.
No more, the river
bleeds, chasing the mannerism,
of falling stones on
the glass houses.
A massive selfie campaign,
overtakes the school bus,
full of wayward, tipsy
wandering kids.
The negativity
targets the blooms. Roses are
roses, they will not stop
sending their compliments.
RENATA, 19 september 2020
powiedziała mi że wszystko skończone
oddaj klucz i zamknij drzwi z drugiej strony
to nie my będziemy do końca razem
chcę być sama chcę się bawić
a ja tak ją kochałem kochałem
do szaleństwa
przysięgałem jej miłość po grób
i małżeństwo
powiedziała mi rób co chcesz i się streszczaj
nie chcę cię więc precz uciekaj
na nic płacze i umizgi i pytania dlaczego
skończyłam już z tobą mam innego
a ja ją tak kochałem kochałem
do szaleństwa
przysięgałem miłość po grób
i małżeństwo
pędzi pociąg po szynach
wiatr w gałęziach łopocze
nie zabiję się dziewczyno
to ciebie niech licho porwie
Satish Verma, 19 september 2020
The cuckoo gives
a final call.
Moon was rising.
Trivialities of the earth
be aside.My dream
is going to burst.
Golden keys in a ring,
hang down from your neck.
I am imprisoned again.
Into some intimate
moments, I will inject some
tears.My time has come.
Where the road
ends, a tall tree will wait
for your coronation.
Satish Verma, 18 september 2020
The vagility
was close to disaster.
Standing amid the ruins,
we were ready to break ourselves.
We had come afar
in search of the golden deer,
which we find now standing dazed
in the moon's dawn.
The dark circles under the
eyes run deep, hiding the babies
unborn, looking back at the dead,
living god.
The sick society now finds
relief in the screams of
windows, that will not allow
the sun to peep in.
Satish Verma, 17 september 2020
You had tasted the
salt of a viviparous.
There was no asterisk
no bluff to cross.
Why did you turned yourself in,
when the rock was
melting? Was't it an act
of surrender, of sort?
At the end of the road-
moon was waiting for
you. Could you climb the
night for a rendezvous?
Coming of age,
you will not exit the stadium
till the rape victim is shot dead.
Satish Verma, 16 september 2020
Courting the dark words
picking up from beautiful life,
I weave the tapestry-
in circle of silence.
The liberty of blood
had become obsolete.
You wanted one kill, one voice,
one faith.
The acid test shoots down
the black roses.What
about the mass graves as a
signature of victory?
You cannot stop
the bloodbath.As if a swarm
of big bees was ready
to hound you.
Closing the last window
I suffer.I would
never become you.
Renato N. Mascardo, 15 september 2020
belle de jour
the blue
sky touches the
water that covers and
uncovers the sand because of
the wind
it is
a beautiful
day to fly a kite a
glorious morn to build castles in
the sand
the sheer
joy of being
on the beach in childhood
on this perfect day makes the day
endless//
renato
sunday 13 september 2020
Satish Verma, 15 september 2020
Eons ago, it snapped.
You don't fit into the mold.
Like onion peels, I am trying
to open myself
holding the secrets.
Flawless,
you alway had to invoke
the inner god and-
forgive yourself.
With the same
left foot, always leading you
to truth. That was not now.
Your belief was going up in flames.
Who was sleeping
in your bed, nude, like the
moonbeam, when I was not there
to undemand, the eternal sleep?
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade
