RENATA, 24 march 2021
Raz dwa Basia ma
trzy cztery smaczne sery
pięć sześć berek
ała nie w szczepionkę
Rok cały za mały to pewne
a jednak wśród burzliwych emocji
niedyskretnie
odkryli zdobyli zrobili
test test test i jest
chwila uboga cisza złowroga
raz dwa trzy już można
świat dryfuje nad przepaścią
nie tabletką ani maścią
jak ściągnąć z głowy koronę
chorobie nie dać się pokonać
Szczepmy się z głową
sami ze sobą
bądz zawsze zdrowa
nie jak królowa
migreny biegunki chrypy
bolą kości stawy czyżby to grypa
a jednak
to COVID pasożyt
wygonić się nie da -chyba że
szczepionki koło ratunkowe
więc SzczepMY się
i ci starzy i lekarze
i pacjenci ozdrowieńcy
i ci co się duszą
zaszczepić się muszą
i coraz więcej i więcej
chorych zombi jęczących
tak się żyć nie da
nikt bez maski nic nie sprzeda
tu mandat tam mandat
to zgraja to banda
przyjrzyjmy się światu
przyjrzyjmy krajowi
to COVID
wziął nas w kleszcze
i trzyma wciąż jeszcze
i bardziej i mocniej
morduje i chce wykończyć
jest taka potrzeba
walczyć i się nie dać
nie każmy sobie długo czekać
szczepmy się
RENATA, 24 march 2021
rozłożyste jak orzeł co może
skrzydła rozpiąć wzrokiem pobiec
w szponach mocnych i szerokich
trzymać cały świat
bezwzględne rośnie w potęgę
polepszenia się bytu
krew na rękach dokumentach
nóż zgładzi nie pytaj kogo
błogo swoją drogą im było
drogowskazem władzy został
kierowany okiem nogami słowami
aż w końcu zjadł ostatnią kolację
kobieta znikąd dla ziemi zrobi wszystko
z każdą minutą więcej świat tkwi
w jej rękach i bękart za wszelką cenę
musi umrzeć zamrugała i spod rzęs
wystawały jej konary drzew
Satish Verma, 24 march 2021
Bliss of blue
and white, balancing
the dark.
This was my curse,
and this was my fate―
mixing the colors.
Do not go farther,
in sea, the fishes
have swallowed the sun.
The park-teachers
and path finders were
not aware of foot-faults.
The word stoppers
were abound. I have yet
to find an ear, drunk as water lily.
Satish Verma, 23 march 2021
It was not true,
Truvia. The seed leaves
are not true leaves.
Ifs and whys were not
relevant, when
you become mute.
This country was never―
at war with itself.
The salt lake had dried up.
Two little girls hang
from a smiling tree.
Dreams are incredible.
Satish Verma, 21 march 2021
1.
You don't have to walk
in self-discipline
and abstention.
To transcend
the prying eyes and
rub off the naked shoulder
of moon.
2.
Would you come back
in dark to light the lamps
in my eyes?
I need no pain
to write the epitaph of
an undying poet
in jungle of wild screams.
3.
There was no beginning
no end. So from where
you will start reciting
the beautiful saga?
I don't think of your
luxury to pick up my craft
and hack me to hundred stanzas.
Satish Verma, 20 march 2021
Your limbs tremble―
when you stand erect
to end the silence.
Nobody wants the clamor put to sleep.
It was a direct insult
of surgical kill.
When it was light, you start
covering yourself, caught in a vise.
Every dialogue was worth living.
You can only pray for the wrongs,
come to right.
A secret of tongue was
out. Ladders and snakes,
snakes and ladders, were not meant
for you.
The ambulances has always written the
letters― in reverse.
Satish Verma, 19 march 2021
A soul-search violates
a code.You cannot
drop your mask.
A liquid pain, again
laughs from eyes.
Green was the moon.
Was your poem―
a truth? Capable
of death watch?
The squirrel hangs
down by tail, to watch
the man climbing.
Satish Verma, 18 march 2021
You receive when
you don't ask,
celebrating the soul
with mind.
The matter, the blurred
awareness was made
of tiny faults.
The fabric breaks
in yes or no. Pricks draw
the blood of million screams.
The moon catcher blights
himself. Flowers
pull up the roots. Nowhere to go.
The shadows close
the windows. You grope
in dark, searching the right
word or answer.
Don't turn your head.
Pathways are sinking.
Satish Verma, 17 march 2021
Your face had only the
eyes, when you flew backwards,
hovering like a humming bird.
There was no absolute,
hoisting the beheaded god.
In transience I will meet you
in air and shed the body.
In mouth-hole you put
all your wisdom, to bisect the
virgin house. Violence creeps into
the roses. They droop and bleed.
I will talk to burgundy-black
moon, not to leave footprints on
my face. My lips are going to
catch the stolen kisses.
Satish Verma, 16 march 2021
Ah, this was the comfort of
defiance. You can
expunge the consonance.
You are not proving anything
except to play devious game,
with fossils. The lunacy
will hide you.
A thoughtless state comes
to exit. There is absolute stillness
in the busy bee suspended
in moonlight.
No awards. No flogging. What
you can give without seeking
any space? You cannot
eat your own progeny.
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade
