Satish Verma, 20 april 2020
Giving yourself,
a gift of trash, you were
waiting for the pain to return.
A shadow overtakes you
as if you were
walking on the dry lake bed.
An abandoned thought
becomes a philosopher.
How not to live again.
The birder meets a rainstorm,
on journey to unknown.
The poet and water become one.
Not easy to finish the
line. Something has remained
unsaid. The vultures descend.
Satish Verma, 19 april 2020
A racial profile begins
between black and white.
A silver moon ambles
as a prelude to dark music.
A winter night tosses hundred
excuses,
for not lighting the lamps.
Words were still trying to
find the ropes.
You should know your boundaries.
The honeysuckle will
not graze your lips.
The salt of earth settles
in tears of dawn.
RENATA, 18 april 2020
tak jak mama przykazała
rób a będziesz wszystko miała
spełniaj tylko jej marzenia
bo twoich już nie ma nie ma
matka miała tyle pychy w sobie
że czuła się wciąż lepsza od innych
doszło do tego że udawała
że jej matka jest jej własną gosposią
a ona córką artystki
odkąd pamiętam matka żyła tą pychą
uprzykrzała życie tacie wyzywając go
od niedołęgów i ofiar losu
dążyła bym była wielką pianistą
choć ona tylko kelnerką z wielkim
savoir vivre
już wnet odegnała biednego
kawalera co serce miał
a bogacza wciaskała choć pił
palił nieważne przecież było
nazwisko i bogaci starzy
przeklęta ta miłość
on został księdzem w sukience
z ciągotami do kielicha
ona jednak wyrwała się spod spódnicy
mamy która wymyślała życie
na coś przydała się muzyka
z tego się żyje tym się oddycha
i komponuje i świat całuje
matka choć po pysku lała
opieki córki chciała
przeklnęła życie samotne
romanse ulotne
na nic się zdał próśb lamęt
nie wezmie mamuśki robiącej zamęt
Satish Verma, 18 april 2020
Becoming something from anything
was a great bliss of paradigm.
I take a dip in anonymity.
You will never know,
where you will start a rough patch
on the road?
A prehistoric site could not outlive
the humiliation of proximity to hate.
Violence chewed the dust.
My knees give way to anguish of morality;
horror of captivity of dawn.
The eyes are going to collapse in endless night.
Tapping of kernel in hand, shell of truth bothers you,
like a mountain dew under the stone.
I will destroy the anxiety of grass.
Death of desire may take place.
Fragrance still devastates the moon.
Satish Verma, 16 april 2020
The night shift starts.
A moonbeam comes and lies
beside me.
I was not hungry.
Cuckoo gives a call
I will not raise the flag.
The flesh, starts eating you.
Sometimes, for this
unnamed, you run cross-country.
Memories flare up.
A primitive wolf sends a howl.
You start reciting a prayer.
The age, will not pardon you.
Limbs spring to catch a butterfly.
Noiselessly a door shuts.
Satish Verma, 15 april 2020
You are trying to
seel the half-truths
in terror.
In the fear of-
annihilation, you
want to remain unborn.
The pity of unnaming
the pain, your body wrapped
in tinfoil- ready to be roasted.
The barren spirituality-
and nudeness-
of ecstasy.Do you think you were floating
like a cadaver?
Who will drink
the arsenic now?
The miracle.
I am legless and I move
swiftly to catch the words.
Satish Verma, 14 april 2020
Again, I remember you intensly
in dark night.
Fractious with myself
to fill in the void―
for not writing any end.
Trying to become human,
revenge for revenge―
life measures the exactness.
Like holding a firefly
in my palm, I was searching
the light.
Still trying to shake off
the dust, the ash, from the wings.
A long flight was ahead.
Satish Verma, 13 april 2020
Like a mole, she was
coming up, tunneling
with strong paws.
Indignant, of being called
by the name.
You need darkness, to show your brilliance.
The language of fear, at hair distance
where the horizon ends.
The reluctant lover
will not speak the mind, to act
alone was impossible.
RENATA, 12 april 2020
zostań w domu trąbią trąbią wokół
zmienia się świat i my wystajemy
w oknach tak głodni powietrza
parku śpiewu ptaków i dalekich podróży
wychodzimy na balkony śpiewać
blus odkupienia choć bóg wie
łakomstwo w dzień namiętność po zmierzchu
Ona jest żądna naszych płuc
i adrenaliny jest anonimowa
może wpełzać pod skórę automatycznie
szukać i przebierać groteskowo
naszych ust nieprzytomnych wina
porobiła obozy w garnkach gotuje
miłość i nienawiść skażeni chowamy się
a ona pluje unosząc nas do innych galaktyk
zostań w domu bo inaczej agresja
policja jest wprost niebezpieczna
zespoły napięć rosną i mandaty
czyżby to przedsionek końca świata
rosnie liczba trupów chorych i bezrobotnych
ona jest egzekutorem spraw typowo przewlekłych
cząstka prawdy miesza się z zapachem śmierci
widzisz ją wokół w dobie głodu w roku szczura
gdy wiara się załamuje a my kochamy
pędzimy myślami tęsknimy marzymy
żeby doczekać świtu pełną piersią odetchnąć
pomysłami zasypujemy się co będzie dalej
bo teraz cały świat to cztery ściany
Satish Verma, 12 april 2020
The orifice was absent
from the face.
The hatred will unite the enemies.
You won't speak
in the debate, how to
murder the humanity.
Old affections are made
anew.You can score the
highest tears
Armless, you move
the clock in-
opposite direction.
The stigma still remains
after the flight.
I am going back home.
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade
