Poetry

Wsiada staruszka do tramwaju
powłóczy nogami
pchnie swe otłuszczone cielsko
wprost na Ciebie
aż poczujesz bazarową woń
nigdy nie zrozumiesz,
co ona czuje
gdy patrzy na Twe jędrne łydki
chce je kopać z całych sił,
ale nie może
żylaki zabolą
wiekowa spódnica się rozedrze
poza tym wymach już nie ten
nie tańczyła nigdy kankana
nawet za okupacji,
gdy gwałcili ja żołnierze
wrogich sobie armii
zabrano jej radość
zawłaszczono młodość
odebrano nieprzeżyte wspomnienia
tylko po to,
by wykorzystać jej ówczesny czar
ona to wymazała z twardego dysku
pełnego wspomnień
nie cieszy jej nic,
bo radości nie zaznała
pod jarzmem sowieckim
dlatego właśnie chce
kopać i łamać
te łydki młode
pełne witalności,
by nigdy się nie zrosły prosto,
by młodzież była kaleka
i nie hasała po dyskotekach,
by nie nosiły mini,
by nie kopali piłek,
lecz czuli taki ból,
jak ona na gorzkich żalach
Chce kopać i łamać łydki,
dlatego pcha się na Ciebie
swym smutkiem drzewa bez liści,
bo nigdy nie będzie już młoda
i cieszyć się życiem nie będzie,
bo ono złamało ją,
jak ona chce łamać łydki.

2009