Poetry

Jesieni opada tusz
alejki w liściach mokną
ostatni chętni miłości
astrami na ławkach rosną

parasolki wędrowne 
biegają za wiatrem
pod latarniami rzucają
cienie wilgotne, samotne

stoisz z różą pod furtką
jakbyś pomyliła kwiaty
pory roku i godziny spotkań
może miałaś przyjść latem

dozorca ma chociaż czapkę
zamyka furtkę, dobrze radzi
szkoda moknących włosów
w kapeluszu przyjdź wiosną.