Poetry

Awatar


older other poems newer

29 november 2010

Spróchniałe drzwi

Już jesień widać na rysach twarzy,
a my wciąż czekamy
co nowego się przydarzy.

Śnieg wieje w sień
przez spróchniałe drzwi,
a my wciąż czekamy
na nowe sny.

Strach w ogrodzie trzasł
i z hukiem padł,
liście z gruszy
strąca młody grad,
a my wciąż czekamy
na drugiego kota, psa.

Pora spać, pora śnić
co naprawdę się zdarzyło,
co minęło a co warto było.






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1