Poetry

Nesca


older other poems newer

15 november 2011

transfer do realu

To nie miłość, ale samotność
budzi w ludziach najgorsze odruchy.
Zawiść, egoizm i kurestwo.
Nie ja udaję, że mam wszystko.
Choć niekiedy chcę w to wierzyć.
Jak w twoje we mnie wpiekłowstąpienie.
Nasze grzechy śmiertelne. I ten haj.
Powiedz choć raz, że mnie kochasz!
Lubię twoje tatuaże, przypominają mi o niej






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1