Poetry

spójrz na samotność tamtych ludzi
kasia w białej sukience
chciała tylko dużo ryżu
 
nikt nie przyszedł tylko wiatr sukienkę
ksiądz czyścił paznokcie pierwszy raz od wielu
 
na wieży wybił dzwon dokładnie
kasia wciąż czeka na ryż
nie patrzy na wiatr bo przelotny
 
założyła wreszcie kółko ze złota
i odeszła nikt nie wie dokąd