Poetry

mam tylko drewniany stelaż
i dziewiczo białe płótno
 
brak mi farb
 
lecz mam ciszę dolinkowych lasów
a w nich wszystkie kolory
 
zacznę od nosa abyś igliwie i liście
potem oczy abyś własny poród
 
teraz uszy bo cisza dużo mówi
no i usta tylko by całować
 
a na końcu dłoń abyś moją
zaprowadziła do jeziora
 
w którym ujrzysz
 
całe twoje piękno
 
*ukradłem Hani i tylko ona morze krzyczeć:)