Poetry

Pi.


older other poems newer

11 april 2012

zakochany houdini

dlaczego to nigdy nie mogą być zwykłe kwiaty?
nie chryzantemy, róże, słoneczniki nawet nie.
byłyby jak wywołany do raportu wykrzyknik.
krakowska kotwica w przyjezdnej pamięci?
jedyny znak potwierdzenia, że ja to wciąż ja.


głupie piętnaście lat i jeszcze później tkwię,
jak głupi książe z bajki (ten zwykle rolowany),
znów na cynicznej Floriańskiej zaopatrzony
w banalny bukiet wiary, we wzory przypadków.
sinieją mi wargi, pękają koronki w zębach,
od cierpliwego zawracania cudzego tłumu.


i na nic - to nie to samo, co śmiało być wcześniej,
gdy chłonną i ufną zamykałem cię w pudełku,
tuż po niby niecelowym wyłowieniu z widowni.
tu dziś zamiast migotania magii, że uda się
jeszcze raz połączyć przepiłowaną ślicznotkę,
sztuczka - rozczarowanie - blik celofanów.


pozostaje przejść te dwie przecznice,
na Browarną, gdzie nieskalana niczym,
świeża, zapasowa przyszłość.






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1