Poetry

RENATA


older other poems newer

15 october 2010

nostalgia anioła

Siedze w ludzkich umysłach
niewidzialny i mnie nie słyszą
jestem Jego wolą i ich sumieniem
bez grzechu i bez ciała-iluzji marzeniem

upojony Jego miłością
pomagam ludziom z radością
wolny ,tańczę z wiatrem
gdzie krajobraz zmienia data

ciagle do przodu samotny gnam
choć tyle miłości w sobie mam
bo gdy Bóg mnie wymyślał
to chciał się popisać

mam moc wielką a służę
raz Bogu ,raz ludziom
skrzydła otwieram do nieba bram
podążajcie za mną ,poprowadzę was

I aż do skończenia świata
będę
jedną wielką niewiadomą






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1