Poetry

RENATA


older other poems newer

6 january 2011

człowiek

Głowa-ubrana we włosy lub łysa jak kolano
czasem jest w niej olej a czasem siano
nos -plugawy,ciekawski i wścibski kloszard
obwąchuje ,tropi i mówi mam nosa

oczy-zwierciadła odkrywajace tajemnice duszy
płaczą gdy od serca tak bardzo się wzruszą
uszy jak dwa radary ,na wiatr dziury
słyszą co w trawie piszczy i stoją do góry

usta -stąd żmije wychodzą i czai się rozpusta
brzuch gdzie czasem motylki a czasem groch z kapustą

człowieku marny próżny twój znój
za życia jesteś ścierwem,a po śmierci gnój






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1