Poetry

absurd goniony absurdem
wieczności nie dogoni
tyle mamy za sobą miłości
tych niespełnionych

już nie można cofnąć straconych dni
uchylić trzeba tylko drzwi duszy
stare smutki rzucić na brzeg
i po nowe szczęścia wyruszyć

i to jest dla nas najpiękniejsze
można lepiej kochać wierszem