Poetry

bezgranicznie utykamy na niedoskonałości
wplątani w przestrzeń dobra i zła
wpatrzeni w nieodległą przeszłość
ciągniemy za sobą nieporadność w kochaniu
tych którzy najbardziej potrzebni
są dla nas jedynym wyjściem bezawaryjnym
abyśmy zwyczajnie jak dzieci
w odpowiednim czasie dojrzeli
po latach przeróżnych doświadczeń
by zobaczyć odbitą w kropli porannej rosy
własną bezgraniczną niedoskonałość


2012-06-03