Poetry

Teresa Tomys


older other poems newer

21 october 2010

Wewnetrzny cmentarz

żyję dla ciebie
choć oddzielona stropem nieba
ta przestrzeń między nami boli

po omacku na jej skraju
zbudowałam ciszę teraz
wracam w odrzucone chwile

do miejsc milczenia i ognisk krzyku
takie powroty są odejściem
a odległość zaciera kontury cierpień

ostatni zwiastun szczęścia
objawi się moim śmiechem
powolnym przekrzywieniem warg


teTom/VII.2010






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1