Poetry

Nie ma co mówić.
Nie ma co gdybać.
Rąk sobie brudzić.
Zdrowie zużywać.

Wszyscy go znają
i każdy wie
kogo tu mają -
a prawda gdzie?

Nie ma co gadać
i język strzępić.
Powinien spadać,
a woli sępić!

Wszyscy go znają
i każdy wie
kogo tu mają -
a prawda gdzie?

Trzęsą się rączki,
wymiękły nóżki.
Dość tej bolączki!
To nie pogróżki!

Wszyscy go znają
i każdy wie
kogo tu mają -
a prawda gdzie?

Szkoda już gadać
i szkoda słów!
Krzyczano: Spadaj!
I bywaj zdrów!

Proszono wszędzie,
z przeróżnych stron.
Teraz już będzie:
Won!
Wszystkich won!