Poetry

Marek Gajowniczek


older other poems newer

9 july 2013

Tylko śmiać się pozostało...

Tylko śmiać się pozostało.
Tylko czekać, tylko kpić.
Nie przejmować się zakałą.
Nie pytać się już: - Jak żyć?

Było. Przeszło. Przeleciało
i cuchnąco się rozkłada.
Jeśli komuś jeszcze mało,
niech ogląda, odpowiada.

Tylko czekać. Tylko śmiać się.
Nie warto się denerwować.
Nie ma sensu jutra bać się.
Nie ma sensu kombinować.

Nie znajdziesz dziś normalności.
W tym szaleństwie jest metoda.
Nie warto się nawet złościć.
Już niczego nie jest szkoda.

Długo chyba bal nie potrwa
mimo medialnego wrzasku.
Trzeba śmiać się żeby dotrwać.
System rzuca się w potrzasku.

Spokojniutko wypić kawę.
Na pohybel toast wznieść!
Wszyscy zdają sobie sprawę.
Nie powiedzą nawet - Cześć!

Transformacja długo trwała.
Umęczyła dostatecznie.
Polskość jednak pozostała.
Ma nadzieję potrwać wiecznie!






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1