Poetry

Życie jest jak autostrada
mknie szybko do przodu
mało czasu szkoda gadać
mają już dzieci za młodu

w pośpiechu jak w zaprzęgu
ciągniemy życiowe walizki
by mieć wszystko na potęgę
czujemy się ponad wszystkim

świat zwariował i my z nim
czy tak jest w istocie
nie szukajmy wkoło win
tak jak dziury w płocie

tylko trochę zwolnić tempo
należy koniecznie
by nie dążyć drogą krętą
nie żyjemy wiecznie.


L.Mróz-Cieślik