Poetry

Żółkną nawłocie
czyli idzie jesień
znak to jej pierwszy
kwitną intensywnie

zaczął się sierpień
zaraz będzie wrzesień
a człowiek jeszcze
tkwi w lecie naiwnie

wściekłą już barwą
płoną w zagajnikach
potężne łany
całe żółte pola

lecz chociaż lato
powoli umyka
jeszcze nie smutku
i nostalgii pora

i nie ma rady
zaraz dzikie wino
kropkę postawi
wszystko będzie jasne

cieszmy się każdą
słoneczną godziną
choć zawsze lato
takie ciut przyciasne.

L.Mróz-Cieślik