Poetry

damian


older other poems newer

1 november 2012

przepraszam ale nie mogłem się powstrzymać

jak zapomnieć chwile
podtrzymujące na duchu
jak zapomnieć o celu
do którego dążyłem każdego dnia
jak udawać
że zapomniałem o najaśniejszej gwieździe życia
pomyśleć że zablokowałaś dwadzieścia minut temu
a już nie potrafię żyć
nie wiem jak dalej szukać światła w ciemności
gdy odeszłaś wszystko zabrała nicość
najpiękniejsza różo
znikłaś w mroku
kocham cię
twój konający rycerz






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1