20 september 2012
ostatni wiersz o zielonookiej
nie można umrzeć na piękne oczy
nauczyłaś się przechodzić przez czas na skróty
nietknięta
oddajesz ciepło poza wyobraźnią
gasną ślady na trawie
w miejscach gdzie nigdy cię nie było
słucham poruszonych kamieni
kiedy twarz moja obca