Poetry

szybcia


older other poems newer

26 january 2014

sznur do nieba

słońce w dziurawym płaszczu z chmur 
promienie przesiewa jak przez sito 
spuściło do nieba niewidzialny sznur 
lecz by się tam dostać trzeba go schwytać 

ale gdy oczy nieczułe są i ślepe 
w swojej bucie odrzucają każdą pomoc 
widoczność rozmywa się ciągłym pośpiechem 
a droga poprowadzi nie wiadomo dokąd 

potem choćby słońce ów płaszcz zrzuciło 
żadna droga do bram raju nie zaprowadzi 
pozostanie wspominanie co pięknem było 
i szczęście będzie żyło tylko w wyobraźni






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1