Photography

teraz kiedy już wiem kim nie jestem/ wracam/ do moich zapomnianych jezior łagodności/ gdzie zawsze lekki oddech spokojnego wiatru/ i zapach kwitnącego zboża/ żegnam się ze smutkiem niespełnienia/ zostawiam za sobą gorycz rozczarowań/ za przewodnika mam piórko białej mewy na wietrze/