Poetry

Jesienny liść na deszczu szeleści,
mokry język zjeżdża na parter po piersi.
 
Spóźniony do pracy, więc szybko pędzi,
podrażnia podmuchem od którego swędzi.
 
I jeździ szalony, że w głowie się nie mieści,
delikatny jak liść mięty,
obrotowy powoduje mętlik,
wyrzeka sie pieniędzy
dla suki która nuci brudne, jazzowe piosenki.
 
Z dopiskiem, od gentlemana
... Dla różowej sukienki