Poetry

nawet nie liczę ile razy dzisiaj
twoim imieniem podtrzymałem życie
wynalazłem tysiące znaczeń
i wszystkie pasują do tych kilku liter
które jak mantra powtarzam 
czekając
że w końcu pozwolisz zrozumieć
kim tak naprawdę jesteś 
w moim życiu

przy łóżku trzymam zdjęcie
i patrząc w nie maluję obrazy
przytulając kołdrę rzeźbię 
postać kobiety 
za którą tęsknię
kształty
tak nie wiele znaczą
bez wnętrza
i głosu
jedynie echem tłoczące się westchnienia
nie pozwalają nocy
zasnąć
...
czekając dnia 
kiedy się zapomnisz
wypełniając pokój zapachem perfum
kiedy odsłaniając ramiona pozwolisz 
napatrzyć się oczom
a potem dłonią wskażesz właściwą drogę
do rozkoszy

przyklęknę
i będę się modlić
ustami
w milimetrach ciała
bielącego 
nieprzejrzystość nocy
...
mam tyle do powiedzenia
nie umiejąc wymówić prostego 
zostań
nawet wtedy kiedy prosisz o więcej
w chwilach wahania
uciekasz 
a potem wracasz
i uciekasz
bawisz się ze mną

a ja ze spuszczoną głową 
czekam
na chwilę pozbycia się strachu
...
wyobrażam sobie ten moment 
kiedy skończyliśmy się kochać
a zaczęliśmy dojrzewać 
na skrawku pościeli
sącząc się między szczelinami 
nieba
i chłodem podłogi

twoje nogi wplecione w moje
wtulone piersi
krawędzie ust stykające się oddechami
mieniące się ramiona
dopieszczające plecy 
dłonie
Vivaldi
cztery pory roku
w jednej nocy spełnione
niechcący

wyobrażam sobie ten moment
kiedy zaczynamy się kochać
...
"...biada tym, którzy rychło wstając rano 
szukają sycery, 
zostają do późna w noc, 
bo wino ich rozgrzewa..."

a ja wam mówię

biada tym co zakochani błądzą nocami
i jak sycerę spijają marzenia
nie mogąc nigdy nasycić miłości
w pragnienia

a ja wam mówię

jest jedno życie i trzeba się w nim zagubić
najgłębiej jak to możliwe
aż zaboli każde uczucie które jest szczęśliwe 
nie pytając o jutro