Poetry

withinaplayhouse


older other poems newer

10 january 2015

wsiądź do autobusu

zawiesił ją
w pustce

zostawił
rozczochraną
w dresie
pomiętą
emocjonalnie

nie wiedział
jak wrócić
czy w ogóle
wrócić
 
siedziała w ciemnym pokoju
spowita muzyką
i
czymś jeszcze
lodowate powietrze
dusiło ją
od środka
rozciągało płuca
i łaskotało
ale ona
nie miała ochoty się śmiać
była smutna

czy to coś złego
czy ona była zła  

autobusy przecież
jeżdżą w obie strony
tym bardziej
w tak dużym mieście
mógł wsiąść w 501
po trzydziestu
minutach
szesnastu
przystankach
przytuliłby ją

a ona może
nawet
miałaby siłę
i chęć
żeby się uśmiechnąć






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1