Prose

Stała się kobietą, jaką zawsze chciała być. Wzbudzającą pożądanie, rozsmakowaną w markach z górnej półki, pachnącą wytwornymi perfumami, w gustownie dobranych strojach. Uzależnioną od kawy, dżinu i papierosów, a zarazem oczytaną i inteligentną. Biegle poruszającą się po tematach z róznorodnych dziedzin.

Wtedy wyprowadziła się od toksycznej rodziny, rezydującej w okopconym budynku, pilnowanym przez wychudzone psy, przypominające już raczej hieny. Psy, karmione jej przyjaciółmi z dzieciństwa, których nie akceptowała matka. Matka, tolerująca tylko samą siebie, każde kolejne dziecko, wraz z łożyskiem, oddawała psom, zachowując tradycję jednego potomka. Podwórko zasłane szczątkami maleńkich rączek, nóżek i główek, zaprowadziło męża matki na skraj szaleństwa. Wyskoczył z okna oberży, jednej z wielu spelun w kanionie diabła.

Matka wysuszona i pomarszczona znów leżała w połogu, gdy po kryjomu opuszczała dom. Psy zjadały gołębie, na nic innego nie mogąc liczyć. To dziecko, matka zachowa w zamian za nią. Nakarmi je psami. Odwrócona sytuacja.

Gdy się urządzi w mafijnej dzielnicy, odwiedzi matkę. Żeby wiedziała, że trzymanie pod kolszem zaprowadziło ją przed oblicza rozkoszy na sprzedaż. Daje jej to poczucie, że jest potrzebna, że powoduje uśmiech i wdzięczność innych. Pozwala spędzać czas z mężczyznami, bez uczucia zazdrości o dziewczyny, kobiety, żony, partnerki, które czekają w domu. W tej kluczowej chwili należą tylko do niej.

To pewnie zabije matkę, a dziecko samo w pustym domu nie przetrwa. Na nie też znajdzie sposób. Nakarmi je jadem matki, chociaż to by tylko zmaterializowało ją w nowym ciele. Lepiej pozwolić dziecku zasnąć z krwawiącą głową na kamiennym progu.

Psy się pozagryzają, chociaż mają jeszcze kamienie. To uciszy wściekły skowyt, tak jak płacz w dzieciństwie, gdy żwirem i szczątkami organicznymi uczono ją pokory.