Poetry

t3rta, 11 november 2020

błysk

Z nicości błysk przyszedł
Ale przecież oczy mam zamknięte

Tylko szum w uszach ten nieznośny
Ale już odchodzi zostawiając ciszę pustce

To przecież ten stary świat wciąż
A ja tak głęboko w sobie byłem że zapomniałem
Przestraszyłem się, ale czego
Nowego, starego, nieznanego, a może znanego a jedynie zapomnianego...

Nie wiem
I tego się trzymać muszę żeby być w ruchu
Wszystko płynie i jedynie to jest pewne