Poetry

Empatia
(Rozstrzelany dom)


Rozstrzelany dom
Szkielety ścian
Puste oczodoły okien
Kratery po kulach
I ta kobieta
Z martwym dzieckiem
Na rękach
A Ty ?
Obojętnie wciskasz
Czarny guzik pilota
I po chwili łkasz
Nad łzawym sitkomem.