Pi., 22 october 2010
patrząc z punktu widzenia myszy
kot jest zbrodniarzem a nie prorokiem
do tego na tyle niesympatycznym
by unikać bezpośrednich spotkań
kot twierdzi że to przez mlekoholizm
paskudną biel która zniszczyła mu już
ósme życie i najwyższy czas zasłużyć
na jakiś ludzki los w tym ostatnim
jest cwany - przejście na kocią wiarę
już podniosło go w cytrynowych ślepiach
współmiauczących aż do rangi mesjasza
teraz szuka smakowitej alternatywy
Pi., 21 october 2010
trzymam w ręku
bieżący numer Twórczości
na wewnętrznej warstwie
okładki nekrologi
Jarosława Markiewicza
(piszą że poeta)
i Falkiewicza - Andrzej mu było
(czarno na białym pisarz)
zapisali się na śmierć
do ostatniego wersu na brudno
najprawdopodobniej
przyznam im pośmiertną nagrodę
mojej wzmożonej uwagi
kilku innych pozbawiłbym jej
jeszcze za życia
Pi., 20 october 2010
poezja nie rozwiązuje
problemów
ale za to skutecznie
rozplątuje
tasiemki twojej nocnej
zbroi
powiem ci jak Majakowski
- prawda że podobały się
pani moje wiersze?
sprawmy więc by mi
podobały się pani
pragnienia
oto moje palce - Lili
chętnie by się rozwiązały
w tobie
ale to ty o nie
łkaj
Pi., 18 october 2010
kobiety odchodziły ode mnie zdecydowanym rytmem.
schodów, parkowego wybiegu, szpitalnej promenady.
bez pożegnalnego wypięcia pośladków, jakby odmówiono
skazańcowi ostatniego podniecenia. daleko tu od happy
endu - już możesz otrzepać tipsy z mojej krwi. winy
sformułowane i udowodnione, bez cienia na wątpliwości.
adios! wyrok: przeanalizowałam cię na wylot i wiesz co,
mój biedaku? nic już z ciebie nie zostało. nic na tyle
interesującego, by mnie przy tobie utrzymać. odmilcz
sobie. każdy adwokacina przyzna, że w zaparte to
nie jest metoda skuteczna. na kobiety działa tylko
w fazie prenatalnej, gdy w oparach obietnic można
zmieścić miąższ czereśniowy albo arbuz. byle koloru
mięsa. cokolwiek sugestywnego, że kochanek lali
jest zapowiedzią frojdowskich orgietek, do rozbierania
ze szkła. psychiczne voodoo na długie wieczory jak owo
perpetuum veritas. stworzysz mnie i zniszczysz w osobistym
procesie stricte badawczym. na wyłączność do wielokrotnego
wyważenia płynnych proporcji: ile trzeba łez wiary, aby
zaistniała nadzieja na jakąś miłość? to błąd, że na potem,
gdy będę ci potrzebny już tylko do miłego zapominania.
Pi., 17 october 2010
nagle zażyczył sobie ruchomych schodów
stąd do chmur. i poręczy ze skóry kusiciela
pozbawionej tarcia. szło jak po maśle,
w górę i w górę. rysy na powierzchni świata,
które były wąwozami jeszcze przed chwilą,
to zaledwie niewprawnie nabazgrane kreski.
pęknięcia na linii życia. właśnie ich się nigdy
nie dostrzega na czas. zestarzał się z chłopca
w mężczyznę, a potem w starca i już nie był
równoległy do siebie sprzed decydującego
kroku. więcej ich nie było trzeba. jaki chojrak,
prawda? można by przypuszczać, że to nazbyt
dojrzały kłębek żył i zmarszczek. uparty w swoich
oczekiwaniach, lub na tyle głupi by nie pomyśleć
na opak o najprostszej drodze przez poręcz.
w przyśpieszeniu śmiertelnie zgodnym z fizyką
udało się osiągnąć cel, dusza utknęła podobno
wśród sezonowych wyprzedaży. ciało wciąż leci.
Pi., 16 october 2010
taki na tanim diwidi i ekologicznie.
czy to oznacza, że wyprodukują go z masy
papierowej wielokrotnie już przemielonej, czy z trocin?
ironią byłaby utylizacja zagubionego w makulaturze
brudnopisu z wierszami Różewicza.
czemu nie? Zadura jest za. z natury rzeczy.
Sobolewski, który kocha kino,
wtedy gdy naród przed telewizorem kocha się
w Torbickiej, też za. mają łatwiej.
znali osobiście. podziwiali każdą lęgnącą się larwę
geniuszu na bieżąco. do dziś przytulają kokony.
Paweł, syn Stanisława sprawia wrażenie pogrążonego
w lekkim zażenowaniu. drży mu pióro,
buntuje się atrament, a i stół jakby nieposłuszny.
w końcu jest co ma być. liczy się nawet gdy
nieczytelne. bez sygnatury petycja to tylko pusty
gest niezorientowanych ekscentryków.
ja? mnie jakoś wstyd być przeciw, bo jestem tutaj
przypadkowy. choć w życiu nie miałem diwidi,
to podpisuję. dla mas od mas w imieniu anonimowości.
co powiedziałby Różewicz, gdyby to właśnie
mojego podpisu zabrakło do osiągnięcia celu?
że pewnie w tych trocinach i tak wytłoczyliby go
jako brata.
Pi., 14 october 2010
poeta zrobi wszystko by pozostać
samotnym. przeczyta wiersze w dysonansie z wyświetlonym
bezpośrednio na pobieloną ścianę. pomyli frazy,
da się pochłonąć nadpobudliwym ilustracjom, doda, odejmie,
wyimprowizuje się do cna, wychichocze w rękaw, udając że to
kwestia tremy, a nie sprawdzian dystansu do samego siebie.
jakby tu i teraz, należało ostatecznie zerwać naciąganą
na maksa pępowinę, jaka łączy z wyciszoną widownią.
pełna jest potrzebujących poezji pierwszego kontaktu
zamiast pozy.
poeta lojalnie uprzedza, że ni huhu.
nie zamierza się tłumaczyć z wierszy. (tu obowiązkowo
asertywny odruch dłońmi na zewnątrz), że owszem,
niektóre kocha nade wszystko inne, niektórych
się gorąco wstydzi a ze wszystkimi jednak spał.
wierzę mu w te najlepsze.
Pi., 12 october 2010
Oskarżam
poetę, Macierzyńskiego Piotra,
choć znam go zaledwie
z okazjonalnego widzenia,
a on jakoby porzucił już hodowlę
swojskich epigonów,
o to, że twórczo narodził się stanowczo
przedwcześnie.
Z tegoż powodu, wszędzie już był pierwszy,
a to nie fair!
Wysoka opinio publiczna, która przeważnie masz
w dupie
ćwierćświatek poetów, z ich egocentrycznym bagażem,
wysłuchaj przychylnie tego co ma do powiedzenia,
człowiek
skazany na chroniczną wtórność czyli JA!
Wspomniany wyżej,
znany szerzej, Macierzyński Piotr,
ciągle na krok, skok, rzut
beretem, jest przede mną!
W którym bym nie spojrzał wizyjnym
kierunku,
widzę w źródłosłowach bliznę po znajomym
piórze.
Złożę ci ja co ciekawsze porównanie introwertyczne,
a tu,
jak frywolny diabełek z wyszczekanego pudełka,
strzela
niespodziewajka: HA! TU BYŁEM - MACIERZYŃSKI!
Zaiste, to może
dotkliwie zniechęcić do żywego.
Wszystkie moje ścieżki
prowadzą ku jałowej obsesji.
Dzień nałogowo zaczynam od
piotrmacierzynski.org.
Z nadzieją płonną, że wreszcie
wyprzedzę go o włos
i to on będzie się pętał po moich
zużytych zwrotach.
Ale zaprawdę powiadam: mam plan,
mam podstępny plan,
mam zatrważająco frenetyczny plan,
choć sza...
Najpierw muszę sprawdzić, czy nie jest to aby
plan
napisany przez Piotra M.
Pi., 12 october 2010
Brown Sugar, Brown Sugar, drze ryja Mick Jaegger
z Grundiga, gdy zamawiam smolistą kawę i z premedytacją
topię w niej tuzin cholernych sześcianików jeden
po drugim. nie krzyczą rozpadając się na cukry
proste w piekielnej smole LaVazza. trzynasta kostka
dostaje ułaskawienie i akt adopcji przez jaśniebrudność
górnej, lewej kieszeni. od teraz, aż do śmierci
nieuchronnie miażdżona, czuje chaotliwe bicie
wewnątrz mnie. ze szczodrze pomazanej nieznaną
barwnią, wciąż modnej fototapety szyderczo uśmiechają się
do mnie Dürerowi dżokeje, przetrawieni przez współczesną
imitację kultury w karykaturalne emopluszaki: Wojna
w Hachimana, Zaraza w Susanoo, Głód to Shoten i jeszcze
Shinigami z kosą w kościstym uścisku. kremowy Dürer
obrany z cebulastego patosu hardcore, równie nieśmieszny
jak ta mucha, co zderzyła się swoim muszym żywotem
z pikselozą końskiego szkieletu, by nieskoordynowaną
orbitoidą zwodować mi w kawie, jakby była co najmniej
Endovourem. nie będę już pił kawy, ale z chęcią popatrzę
jak idzie na dno. mucha!!! to nie jest ostatnia wieczerza
i to nie jest twój srebrzysty Graal. choć każdy z nas,
od poczęcia nosi w sobie człowieczą świętość, to niewielu
udaje się potknąć o jej katalizator - męczeństwo. z Grundiga
Mick Jaegger ryja drze: Brown Sugar, Brown Sugar.
Pi., 11 october 2010
ta specyficzna forma porozumienia
polega na wystukiwaniu
poszczególnych znaków
na klawiaturze.
sztuka po sztuce dla sztuki:
H u M p T y d U m P t Y
spacje teraz w modzie.
ich pustość tak pełna niedopowiedzeń.
co ciekawe - werbalna znajomość mowy ciała
nadaje się w tym momencie do kosza
- opróżnij kosz enter!
można ziewać, pisząc o miłości szalonej do Kapelusznika.
można dłubać w nosie, kłując Boga w jego jedyne oko.
można sobie nawet robić dobrze.
manifest wirtualnych onanistów:
do cyberka niezbedny jest zaledwie jeden palec
i skróty do emoticonoff
cóż przeczytasz między tłustymi wersetami,
jeśli napełniłem je solidną próżnią?
co nadpowiesz, przeprojektowując
własne pragnienia w moje?
...usta? ...palce? ...myśli?
ilu tłumaczeń będziemy potrzebować
by odnaleźć wspólny czat myślenia?
oby nie stał się bocznicą.
- Alicjo po tamtej stronie monitora.
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade
