agnieszka_n, 11 september 2010
Anioł spadł
i zawisł na chmurze.
Złamał skrzydło,
lecz macha nogami.
Zamknij prześwit
między moimi palcami.
Myśli kwitną
październikowym pomarańczem
i wracają do tamtej jesieni.
Przyjdź...
09.07.2010
agnieszka_n, 4 september 2010
Światło księżyca krystalizuje myśli.
Spojrzenia kryją prawdę.
Już dawno nie chodzisz ze mną do nieba.
Skostniałe Ja mieści się w dłoni.
Anioł Stróż o skrzydłach z papieru
co noc wysłuchuje mantry:
"bądź przy mnie blisko
bo tylko wtedy
nie jest mi zimno".
Zostawiłam dla Ciebie
ostatnie dwadzieścia jeden gramów...
03.09.2010
agnieszka_n, 2 september 2010
Znowu się zaczęło:
skarpetki, szlafrok i kubek z dzieciństwa.
Noc. Nieświadome ciało w piżamie
na białym prześcieradle odciska ślady dnia.
Gwiazdy rozbijają się o chodnik,
więc dobrze spać godzinę dłużej.
Ciemność prostuje powieki,
ale marszczy serca...
01.09.2010
agnieszka_n, 1 september 2010
Już od miesięcy jak nietoperz
zwisam głową w dół
i w zamarznięte chmury
wbijam zesztywniałe palce.
Może jednak zdołam
kiedyś chwycić igłę
i wyszyć uśmiech?...
Zawsze w świetle księżyca
skulone myśli wypełzają na powierzchnię.
06.08.2010
agnieszka_n, 31 august 2010
Miedziane słońce
stygnie w chmurach
jeszcze chwila
i będziesz cieniem
przyklejonym do skóry
spełnieniem
dopóki świt
nie poderwie naszych rzęs
uśpij mnie znów przed listopadem
30.08.2010
agnieszka_n, 31 august 2010
Leżę na wznak
wychładzam ciało z emocji
wdycham ciemność
cisza pęka na pół
litery wyruszają na spacer
w myślach odciskam
twoje linie papilarne
na moich palcach
nadal mam dla Ciebie
przezroczyste powieki
uciekam
krople spływają po brzuchu
a ty wciąż jesteś blisko
29.06.2010
agnieszka_n, 30 august 2010
Kiedy święci niebo zaplamią czernią,
wejdziemy na dach,
a owoce rozpalonych gwiazd dojrzeją.
Nim przyjdzie jesień w mokrych szpilkach
i w miodzie skąpie dni,
chcę rozłożyć ramiona i wyprostować rzęsy.
Moje ulice puste są i śliskie,
a palce nabrzmiały czerwienią...
16.08.2010
agnieszka_n, 29 august 2010
Przeznaczenie depcze mi
po piętach. Chcę uciekać.
Tylko dokąd?
Gubię niezliczone oddechy.
Siadam w parku, gdze ławki
skrzypią westchnieniami par...
Patrzę. Mgliste obłoki błyszczą deszczem.
Po której stronie tkwi sens?
Dziękuję, że potrafisz ze mną milczeć...
-PRZYJACIELOWI-
26.08.2010
agnieszka_n, 29 august 2010
Z wrześniem
odfruną purpurowe motyle
o skrzydłach fosforyzujących słońcem.
Jesień zapluszcze deszczem.
Przewiąże oczy przeznaczeniu
rudoakasamitnym szalem,
rozmieniając dni
na drobne krople.
Złotolśniące myśli o naszej rafie koralowej
ustawią się w kluczu, by odpłynąć
w szaromętnej kałuży...
01.08.2010
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade