poezja, 11 january 2012
Perła
A może
by tak przygarnąć porzucone myśli
Odebrać z biura rzeczy
nikomu nie potrzebnych
Zapisać je w pamięci
by kiedyś móc je wyśnić
Jak
marnotrawne dzieci wyklęte i przyjęte
A może
by tak powrócić do chłodnego świtu
Do słońca broczącego czerwienią na tle nieba
Pozwolić
by klepsydra zrobiła krok do tyłu
A czystej wody kropla
raz jeszcze mnie obmyła
Niech
małża ziarno piasku w ramionach szczelnie schowa
Zmęczony
czas niech zaśnie jak stróż na nocnej zmianie
By mlecznobiała
Perła znów mogła oczarować
W
zieleni Malachitu zanurzyć się jak w trawie
2012.01.11
autor: dobry czas
poezja, 3 september 2011
Liść
obudzę się dziś w środku nocy
pozwolę uciec zmiętej duszy
będę jak balon bez powietrza
bez żadnych obaw i bez wzruszeń
jak liść w jesienne popołudnie
chcę być jedynym wśród konarów
i tak przeczekam aż do wiosny
lata jesieni zimy czaru
aż w końcu złocąc się w zieleni
poczuję dotyk twoich oczu
zrywasz - znów czuję twardość ziemi
a na mej skroni krople potu
poezja, 9 february 2011
Miś na każdą okazję
pluszowy misiek pełen trociny
siłą wypchnięty z pudła dla lalek
z wiszącym uchem raną na szyi
jak porzucony przez wronę skwarek
w ogrodzie zbudził się dzisiaj rano
i z bólem głowy stanął na łapach
trawa pachniała jak mokre siano
smutny powoli przed siebie człapał
myśli jak tętniak pulsują w głowie
jakim sposobem znalazł się tutaj
niech mądra sowa hucząc odpowie
gdzie się podziała ta którą szuka
gdzie jest maciejka gdzie zapach whisky
dlaczego krzyki w oddali słychać
po co ten wystrzał jakby z butelki
wyskoczył korek wprost do kielicha
wróci do lasu tu nie pasuje
choć zieleń dobrze wpływa na niego
i ta dewiza którą lansuje
miłuj jak siebie swego bliźniego
sen to czy jawa zbudzić się pora
po raz kolejny zajrzał w głąb siebie
wyciągnął z trocinswój skrawek nieba
będzie tu czekać w kniejach na ciebie
poezja, 22 december 2010
Lulaj że……
co roku rodzi się w stajence
i niemowlakiem pozostaje
wyciąga małe wątłe ręce
jakby chciał
usiąść i się najeść
stałym pokarmem wolą Ojca
by iść bez obaw na
Golgotę
dojść do strasznego męki końca
wyrwać się śmierci trzy dni potem
w tradycjach starych i ślepocie
nigdy do krzyża nie dojdziemy
będziemy brodzić w marnej cnocie
ciągle wracając – bo
tak chcemy
więc po pustyni się błąkamy
bojąc Jordanu dotknąć stopą
i pod maskami ukrywamy
strach beznadzieje płaczu potok
a przecież Ty umarłeś za nas
w wieku trzydziestu kilku wiosen
czy chcemy tak wielkiego Pana
kto do stajenki
- bardzo proszę
2010.12.22
poezja, 27 may 2010
Kolebka narodzin
Czy można czekać gdy
w środku radość gaśnie
wraz z słońcem przykrytym
ciemną chmurą deszczu
patrzeć i milczeć jak
gdyby ten stan właśnie
był nam bliski sercu
czy prysnąć ma miłość
dlatego że niebo
poi łzami rzeki
a one wylewnie
rozkosz swą oddają
dlaczego nie wszyscy
potrafią w tym dostrzec
narodzin miłości
i to właśnie w maju
poezja, 19 may 2010
ogień
języki mlaskały śliniąc belki stropu
w żarłocznym zapędzie strzelały wysoko
mrugając wokoło z uśmiechem szyderczym
puszczały wraz z dymem wszystko ku obłokom
w tanecznym żywiole iskry rozszalałe
niesione na skrzydłach ciepłego powiewu
szukały dla siebie bezpiecznej przystani
by móc tam dojrzewać - zapalać do gniewu
a potem sytością osiągniętych celów
rumieńcem płomienne oblewały czoła
zapinając wszystko na ostatni guzik
mówiły o ziemi że jest całkiem goła
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade