Poetry

północ zacisnęła pętlę
zegar kichnął dwanaście razy
licznik pozbawiony pamięci
wypuścił pierwszą minutę
- poszła jak łania
 
kocie oczy odgadują mroczność
w podglądaniu każdego ruchu

z roztargnienia zalewam drugą herbatę
kubki wypełnione do połowy
w parze - zasysają moc liści
 
myślenie o mrówce i melancholii
to część całości – jeszcze niezszyte
kawałki wchłaniają nić
jest wierzch i podszewka
 
strach się wyprowadził od czasu
kiedy zegar kichnął po raz pierwszy