Poetry

ogrzej swe zmarznięte dłonie
na podwórku ziąb szaruga
poczuj się tu jak na tronie
patrz w kominku iskra mruga

ona pragnie cię przytulić
to dla ciebie tak migoce
odpędzi ten czas ponury
przykryje ciepłem jak kocem

usiądź sobie tu wygodnie
herbata się zaraz zaparzy
drewno jasnym strzela ogniem
płomieniem smyra po twarzy

niby nic a jednak wiele
dzięki tej małej iskierce
już na duszy jest weselej
zaraz drew przyniosę więcej
 
L.Mróz-Cieślik