Poetry

Krzyczysz...
Może nie warto
Usta twe zacięte
Wypływa z nich jad
Truje się każdym Twoim słowem
Zabijasz mnie codzień tchnieniem
Przed oczami mam omam jeden
Widzę dwoje, widzę Nas
Czemu...
Nie ma mnie, nie ma nic