Poetry

Słowo się rzekło, gdy jak podeszwa
buta uwalonego łajnem udeptała
to, co rosło latami.

Chciałoby się powiedzieć, że półsłowa
mogły mieć zamiennik - półprawdy
zaś półprawdy - kłamsta,

bo nic tak nie osusza gruntu,
jak płomienne prawie-rzeczywistość.

Gdy ziemia jałowa wyje z rozpaczy,
dodać należy, że Refleksja uświęciła swój
osobisty triumf

(lepiej późno, niż wcale.)

Szkoda tylko, że prostowanie kwiata
metodą - na patyk i sznurek
nie sprawi, że wszystko będzie jak dawniej.

Urośnie, owszem acz krzywo - zaś płatków część
uschnie i opadnie.