Poetry

Airamowo


older other poems newer

21 april 2012

Żegna nas słońce

Żegna nas słońce- zamyka ogniste kurtyny.
Kończy swój jasny spektakl, gwiazdy wołając.
Ostatnia brać drzew składa na czystym niebie ukłony.
Rzeszą swych kończyn ciemność wyzbiera, miasto wokół usypiając.

Lecisz, me Cudo, nad spojrzeniem nieba.
Końce swe w tafli czerwieni zamoczyć
pragniesz i milczysz, nic więcej Cudzie nie potrzeba,
by w źrenic ogień bez wahania wskoczyć.

Spoglądasz- nie patrząc,
ruszasz- stojąc w miejscu.
Kosmkiem włosów wskazujesz drogę.
Zostawiasz ustami niepokój w przejściu

pomiędzy może, a raczej nie mogę


- AiraM






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1