Poetry

Po pierwsze
 
ciało jest kamień rzucony
w otwarte usta ziemi
nieruchomo rośnie korzeniem
w górę bez światła
 
i jeszcze te ręce bezradne pałąki
boczne odrosty serca uczulone 
na sól i krew z niezawinionej
rany
 -
a teraz
dokądkolwiek odwrócić
nie ma jak wyjść
się
jest ciągłym czekaniem na późnym
zegarze zawczasu