Poetry

Mirosław Ostrycharz


older other poems newer

20 may 2010

Kreska szara

Dalekich lasów kreska szara
na płótnie pól ledwie muśnięta...
Gdzie się podziała nasza wiara ?
Któż by marzenia dawne pamiętał ?

Odbija się w niebie szarość ziemi.
Płyną przez oczy krajobrazy śpiące.
Ludzie zranieni, niby zabliźnieni,
twarze zgaszone i usta milczące...

Nad pustą, przemarzniętą drogą
brzoza siwieje, stoi cała w szadzi.
Prócz ciebie nie znam prawie nikogo,
kto by mnie dotąd nie zdradził.

Zdrada, jak piórkiem kreska szara,
na płótnie dni ledwie muśnięta,
ginie w pejzażu... Choć oko się stara
jej nie pamiętać, jednak pamięta...






Report this item

 


Terms of use | Privacy policy

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1