Satish Verma, 21 june 2017
The riot was within.
Not getting along with social
revolution you would lie
on purple patch without seeking
any privy.
Who were the barbarians
which were going to release
the brutal pattern of bloodshed
during sunset on
the lake?
A mistrial will dispatch
the violence and you will drop
dead on the dirt path leading
to bed of roses. A theme will
wait for the signing of the book.
Someone punched you in solar
plexus. You said, I don’t
die daily to live.
Satish Verma, 19 june 2017
The silence of the road
intends to pause the observer’s speed.
Unchanged continuity
had a cubic quality.
Presenting yourself to lick salt
before molestation.
The sanctity
stands violated.
The horror thing looms
large, neatly dressed
dancing in your boots.
The path ends at a tree.
You misprint the name
of a tormentor.
Man becomes a beast
in a love triangle.
Satish Verma, 18 june 2017
Anatomy of fear,
is revealed before me.
Like a red flower opens.
A shadowless figure, deathly-white
holds my hand.
You watch the wounded earth
athirst, fumbling to catch the
greens. Vomited blood when her womb
was upturned to release the metal.
Civet will leave the trail on convicted
grass. The iron grip of greedy
windows. The red ant hills were
spewing white eggs. Now rains
were coming.
Unkempt my house waits for
the ending of truth. What I mean
you will not know. The law always finds
a black veil to cover the face.
Sztelak Marcin, 17 june 2017
Młode liście zarastają powidoki
zza okien, bezszybnych.
Wiatr wygrywa pieśni żałobne
na prawie pustych butelkach.
Więc, mimo widocznej entropii,
spijam resztki. Wypalają znaki
po wewnętrznej stronie cienioświatła.
Chociaż zawsze twierdzono, że to mrok,
jednak splątany w świeże pędy
poznaję prawdę. Aktualnie jedyną
dostępną.
Męczą mnie wspomnienia ciężkich gron
pękających z trzaskiem. A słodki sok
napełniał ziemię.
Teraz nastał czas wzrostu,
ale ten nie napawa już otuchą.
Przekornie więdnę, zapadając coraz głębiej
w gęstniejące powietrze.
Satish Verma, 17 june 2017
You miss the words and numbers.
The gameplan gets ascention. The
podium was high.
And so was your head.
Swallowed by the winds
unable to reach the end of journey.
Were you not thinking?
Was it a treason to withdraw –
from the frills? In love scare
there were other things to do,
in the storm,
like collecting the thorns.
You step outside the dark and
feel the limbs of light,
altering the script to become
a miracle.
Sztelak Marcin, 16 june 2017
Ballada o wojence nucona do poduszki
— miłych snów o leju po wybuchu bomby.
Zresztą po przebudzeniu też zgliszcza,
więc to tylko kwestia pory dnia.
Zielono mi — uparcie mruczysz pod nosem,
usilnie nie zwracają uwagi na wszechobecną
rdzę, chociaż chrzęści pod stopami,
zatyka usta.
Plując udajesz uśmiech:
dzień dobry pani, piękny dzień,
bo pod chmurami świeci słońce.
Najprawdopodobniej.
W końcu czas przepłukać gardło,
zalewasz starannie odmierzoną porcję.
Orzeźwienie, dreszcze i dobranoc.
Śpij w pokoju. Nic innego nie pozostało.
Satish Verma, 16 june 2017
The padded words
perdured the fall of factuality
into the gaping maw of untruth.
The barriers start
crumbling for stilts
but the alley leads to a jungle of tales.
The manipulation walks
on the frozen lake of eyes.
Blue shadows move underneath to-
find the door. You spend
whole life to locate the dock.
The old sea and man drift in dark.
Only a seagull flies
in morning fog to trace
the sun, halted in clouds.
Sztelak Marcin, 15 june 2017
Winorośl zarasta okna, gęstnieje.
Później, nabrzmiała czerwienią, spływa po oknach.
Zlizuję sok, wznosząc toast pękniętą szklanką.
Coraz głośniej płowieją zdjęcia
z czasów wielkiej wojny. Tej oznaczonej
liczebnikiem, bo musi być porządek.
I rzędy schludnych, ponumerowanych mogił.
Tymczasem grona więdną, smętne kikuty
straszą nadchodzącą zimą. Osad
barwi szklankę we wszystkie kolory tęczy,
lecz po drugiej stronie nie odnajduję skarbu.
Pozostaje tylko przyszłoroczna obietnica
zapamiętania wszystkich dat, od pierwszej
do ostatniej. Niespełnialna, mimo to szyby
ponownie spłyną słodyczą.
Satish Verma, 15 june 2017
Dusting a rose
dissecting a heart. There was wilder-
ness in the woods.
I cannot touch you
O, wood sage
you were so ephemeral.
Your hands were
knitting a bright wound in the air.
Where was the moon?
Not a kiss,
the prodigal sun
wants a death wish of a canary.
The snow on the
eyes. I wished I had
met you earlier.
Blueskipper, 14 june 2017
From each other we may be apart
But know that you're inside my heart
It may sound cliche, but it's true
I'm so happy I found you.
Though I only had a number of days
It all started when I saw you in May
But since that day that I found you
I'm so happy... But I'll miss you :)
- C. Tagle
Poetry
Prose
Photography
Graphics
Video poems
Postcards
Diary
Books
Handmade
