Poetry

… komunikujemy się ― poprzez pokłady przeszłego czasu…

…

Słyszę głos w głębokiej otchłani…

…

Wyławiam w szumie eteru…

… modulowanych gwizdach, jak przy strojeniu radia…

…

… opuszczone
miejsca ―
są niejako
― naszą schadzką…

…

Popękany tynk…

… odpadająca farba…

…

… zwisające, podarte tapety…

…


Chłód przeciągu…

… puste okna i drzwi…

…

W uszach ― piskliwy szmer promieniowania kosmosu ― zwiastujący śmiertelną gorączkę…

…

… przechodzą przeze mnie ―
jakieś obłoki i widma…

Zatarte przez lata…

… omiatające zimnym tchnieniem…

…

Pod stopami ―
chrzęst
― potłuczonego szkła…

Gruz…

…

Piszę palcem twoje imię ―
po okrytym kurzem
― blacie drewnianego stołu…

(Włodzimierz Zastawniak, 2021-02-18)

***

https://www.youtube.com/watch?v=wrTE4GiR7Dc