Poetry

… strzały światła ― przeszywają bezgłośnie… migot liści w gałęziach…

…

Na asfaltowej drodze ― dziwna nerwowość wydłużonych cieni…

…

… wiatr ― dmie w tył ― i do przodu…

Nie za mocno…

… raczej ― lekko…

…

Płyną powietrzem ―
zataczając kręgi
― w którymś gorącym dniu lata…

…

… i wstrząsa swym drżeniem cała jaskrawość ― niemalże ― jak przy zmartwychwstaniu…

Nasyca grudy ziemi…

…

… słyszę ―
bicie
― serca…

… dalekie echo dzwonów…

…

Spadają z nieba i płoną ―
w jaśniejącym snopie
― zbliżającego się deszczu…

…

Za późno!

… czuję pierwsze podmuchy zagadkowej śmierci…

…

… blask ―
który
― oślepia…

(Włodzimierz Zastawniak, 2017-11-16)

***

https://www.youtube.com/watch?v=sQh77G9CSOY