Poetry

(mojej śp. mamie)

… rozciąga się przede mną ― nieprzenikniona otchłań…

…

Stoję na samym brzegu…

…

… usypujące się kamienie… ―

Wpadają z pluskiem
― do szumiącej rzeki…

…

… gdzieś… ― tam…

Szalejąca nicość
pokazuje swoją
― straszliwą potęgę…

Wirują
szare
― obłoki…

… skłębione widziadła dojmującej pustki…

…

Nie umiem
pokonać
― strachu…

… ogromu ciszy…

…

… porwała ciebie fala mroku… pojmała…

I już ― nie wypuściła
― ze skostniałego uścisku…

…

… mówią, że tam jest wieczny spokój pięknego lata…

…

… być może…
Być może…

…

… być może…

(Włodzimierz Zastawniak, 2021-03-18)