Poetry

(Mojej śp. Mamie)

naciera zewsząd — piskliwy szum tętniącej melancholii…

…

skryłaś się już dawno za horyzontem zdarzeń —
rozpływając się
— w snopie srebrzystego deszczu…

wśród niepojętych widm przeszłego czasu… zamazanych — zapomnianych twarzy…

…

kiedy nucę ci kołysankę —
kroplisty pył
— osiada na wyblakłej ze starości fotografii…

…

daleko mi do ciebie…

coraz
dalej…

…

a może
— blisko?

(Włodzimierz Zastawniak, 2021-04-18)

***

https://www.youtube.com/watch?v=caDO1uabmj4