Poetry

już zamknij oczy
proszę śnij
gdy chmury kłębią się nad światem
jak ślepcy we mgle ciągle iść
usiądźmy nim się zerwie czas
 
nim kiepską nicią szyte dni
tam pękną gdzie się raj nie przyśni
 
zapłaczmy czasem lecz nie dziś
niech życie się w mozaikę składa





(ja muszę w swoją stronę iść
więc niebo nam się zmienia)